Medycyna standardowa, konwencjonalna, ortodoksyjna, czasem zwana też medycyną alopatyczną, definiuje zdrowie jako brak choroby. Natomiast wedle medycyny holistycznej to stan dobrego samopoczucia w sensie fizycznym, psychicznym oraz społecznym.
Definicje zdrowia alopatyczna i holistyczna różnią się zarówno sposobem diagnozowania, jak i leczenia. Leczący się w sposób konwencjonalny zwykle nie szukają porady lekarza, dopóki nie zachorują; niewiele robią w celu zapobiegania chorobom. Medycyna holistyczna, dla odmiany, skupia się na profilaktyce i utrzymaniu dobrego stanu zdrowia. Najlepszym przykładem takiego podejścia jest fakt, że starożytni Chińczycy płacili lekarzom wyłącznie wtedy, gdy pacjenci byli zdrowi, a przestawali, gdy zaczynali chorować.
Naturalna medycyna postrzega chorobę jako zachwianie równowagi umysłu i ciała, wyrażone na poziomie fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Chociaż medycyna konwencjonalna przyznaje, że wiele fizycznych objawów ma podłoże mentalne (na przykład stres emocjonalny może być przyczyną choroby wrzodowej lub chronicznego bólu głowy), jej metody leczenia zmierzają głównie do usunięcia objawów zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Natomiast dla medycyny naturalnej objawy choroby są oznaką poważnego zachwiania równowagi w organizmie człowieka – dlatego też praktykujący ją specjaliści starają się przede wszystkim odtworzyć fizyczną i mentalną harmonię, co w konsekwencji ma spowodować usunięcie objawów.
